Aklımdan çıksan bile, kalbimden çıkmıyorsun,
Kaplıyorsun daima büsbütün hayalimi.
Bunca yıldır yakmaktan vazgeçip, bıkmıyorsun,
Suçlu bensem çekerim, alma şu vebalimi.


Gönlümdeki yarayı tek başıma saramam,
İşlemişsin ruhuma, seni üzüp kıramam,
Bağlandı bütün yollar, gel desen de varamam,
Unutmak kolay değil yaptırdığın talimi.


Gözümü yumduğum da, rüyalara sızarsın,
Gözümü açtığımda, büyüleri bozarsın,
Bu kararsız halinden kendin bile bizarsın,
Nasıl sevebildim ki senin gibi zalimi.


Istırap versen bile; hep sanadır meyilim,
Cevrine çok katlandım, yine dargın değilim,
Koca bir çınar gibi yerlere mi eğilim?
Senden isteğim şu ki; gelip de gör bir halimi.


Senden uzak geçiyor günüm, haftam ve ayım,
Gücüm, kuvvetim gitti, sabrın sınırındayım,
Sinirlerim tepemde, sanki gerilmiş yayım,
Bırak artık yakamı, sınama mecalimi.




Sabri Koca