Zaman
Siyaha çalan parmaklarıyla öteliyor sancıları
O ve benden açılan yeşil/mavi sözdür mektup
Söz ki ışık hızıyla sağdan ve soldan
Birbirine kavuşan.





Güneş çekilince
Elime alıyorum benimle büyüyen çocukları
Ve bütün günlerimi..
Sırtımın yokuşundan inerken su
Basamak basamak bir deniz kıvrılıyor ki
Gövdem gölgesine çekilen
Çiçek tenli bahar


-kulağına çınlayan ben miyim-



Yığın yığın salkımlarca ve
Ufalanan duvarlarca geldim odana
Buğudan yaşlar süzülürken camlardan
Çek koltuğunu adımlarıma
Göreceksin
Mesafeler küçülecek
Bak
Aklımdasın
Saksıdaki toprakta dalgalanırken rüzgar
Yüzümün soluğuna
Yüzünle birlikte
Zamanı çekiyorum




Zaman
Siyaha çalan parmaklarıyla öteliyor sancıları
Ki,
Bir yaprağın uğultusunda bile
Sıcacık yürürken sesin
içim çoğalır gözlerine
Emekledikçe yüreğim