1
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
798
Okunma
Darağacına asılan yalnızlığın kuytusunda sesim
Karanlık gölgemle konuşurken
Bir o kadar saçlarımdan ki
Korkuyorum!
-kim var orada-
Duvarlara desen çizen ışık yumağı yüzüm
Arkam bir giz gibi yürürken soluğuma
Ellerimde yoksulluk varlığınla çoğalan
Kimsesizliğimde çocuklar uyurken
Ay ayakta ışığını oyarken
Üşüyen zerrelerime bulut mu yağıyor
Hayır hayır,
Uyku ile gece arasındaki telaşta koşturan siyah
Zihnime heykel çizerken
Attığım adımdan
Korkuyorum!
Kapı aralığında
Ayaklarıma düşen hissizlik
Ölümün sesi gibi uzanırken karanlığa
Kendime sarılan yankıdan
Bir o kadar yazdığım şiirden ki
Söylesene
Aynaya baktığımda omuzlarımdan
iniyor mu parmakların
Ruhumda mavi bir iklim
Ve
Uykusu çalınmış gece içim
Uyu’t beni sevgilim.
5.0
100% (13)
Cevap Yaz