Hep icrâ neşvesindeyim aşkın, aşk en hûş icrâymış
En ücrâ köşesindeyim Arş’ın, Arş en ru’ş mecrâymış
Mecrâda en ücrâda şaşkın kılan beni, sevdâymış
Bezm’inden kalma alışkın tek işim aşkı edâymış.

Başka işler hikâyedir hep aşka, hikâye bu ya…!…
Aşka işler işlemektir ilmek ilmek, oya oya…
Lacka işler işlememektir başka, yoksa gönül caya!
Âşıka düşen çalınmaktır ma’şûka ki, tutsun maya.

Bu ise önce yanmaktır, sonra kanmaktır Hakk yâra;
Yâra kanılırken farktır bayağ kanmamak ağyâra…
Gaybet kıvâmda olmaktır, misâli leylin nehâra…
Halvet olup da kalmaktır fark ettirmeden civâra.

Hem civâr nereden bilir aşkını senin bu ara?
Bin duvâr gerdiğindendir aşkınla beyn-i civâra;
Bunlar görmediğindendir çarptıklarından duvâra,
Benzeşirler kör davara gezerken avara avara.

Onlar âvâra, âşıksa kılmış rûhunu tayyâra
Bir an varmak içün sıkça tayy-i zamâna baş vura;
Halvet çün yârla âşıkça, hiç duramaz taşa dura…!
Çünki kulca ve insanca, yani ihsânca(!) oldura.

Aşk nazârdır yâr yüzüne, hep böyle edâ edilir;
Yanmışım diye yüzüne nice söz nidâ edilir…!
Dâhi bu sevdâ yüzüne bak nice cefâ çekilir…
Girmek için cânân gözüne can bile fedâ edilir.

Çün var olan hep ma’şûktur, âşık gözünde böyledir
Böyle yaşayan âşıktır, ma’şuk gözünde böyledir
Aşklar böyle yakışıktır, bu iş özünde böyledir;
Âşık hep yakışıklıdır, sanma ki şöyle-böyledir...!

Âşık buna denir işte!… Nazâr-i yâre lâyıktır
Yâri düşünür her işte, nazârı yâre kayıktır
Hep görünür gibiyse de yâr varlığında gayıbtır,
Çün gayıb olmamak ise, yâr indinde çok ayıbtır!

Kıl sen kendini gaybeten, gaybetle olunur imiş
Nefsen kendini gaybeden tâ yârde bulunur imiş
Yârde bulunan, haybeden öyle nâ bulunur imiş…!
Benim gibi her ayb eden heybeden bulunur imiş!...

Varlığın intizâr eden yâre i’tibâr eder imiş
Varlığı çekilen, yârin varlığını seçer imiş
Yâr, nefsini var bilenden yârlığını çeker imiş
Yârlığı çekilen, varken darlığını çeker imiş.

Gelince demi uçmağa rûhum tenden firâk iken,
Uçmam dâhi sekiz uçmağa, rûhum senden ırak iken
Usta sayılmam uçmağa, hiç uçmayam çırak iken,
Usta olam da uçmağa öyle uçam burak iken.

Bi-n nûr sûn rûha kâlb sağâ dürûr ma’şûksun yâ rabbî !
Alenen âşukun cûş-muşş dâ’ bağâ mâşuk, sun yâ rabbî!
İ’lânu aşkın hûş-muşş dâ’, sağâ âşıkun yâ rabbî!
Hemm: Nâşıkun hemîde, âşuk dâ’ undan şıkkun yâ rabbî!

ALİ âşık ol bâbında, âşıklar Hakk bâbındaymış
İstidât varsa yapında bâba varmak yakındaymış
İcrâ et aşkı tadında, böylesi yâr yanındaymış
Kabûl görürsün katında, o hâl halvet tadındaymış!…