Yürü be ey insan, Yollar senindir…!
Usanma ey insan! Yollar uzundur…
Amel kıl durmadan, yol azığındır;
Cennet-cehennem bekler, hepsi hazırdır.
Bu, sınav dünyası... Elbet var tasası..
Budur Hakk yasası, abes değildir.

Sabreyle ey insan! Mükâfatı var;
Bak, felaketlerin felâketi var!
Derde sabretmenin bereketi var;
Bereket ki, Hakk’tan Adn cenneti var.
Karanlıkdan sonra çıkılır sabaha;
Hakk yasası bu ha! Abes değildir.

Dönüş mağrur-muğrur değil, ranâ’dır, bak!
Nice eyliyor tur, devrânedir, bak!
Hem karanlık hem nûr tayyâredir, bak!
Dört mevsim oluşur, şahânedir, bak!
Beyti-l ma’mûr altında, Ka’be etrafında
Dönüyor insan da, abes değildir.

Dönsene, dönsene…! Dönmek aşkladır,
Aşkla “Yevmi-d dîn”e dönmek başkadır;
Dîn”demek,“Dönüş”demek Hakk ma’şûkadır,
Bu söz, mü’min denen tüm âşıkadır.
On sekiz bin dönen, ardın sıra giden,
“Hû Mevlâ’m hû…” diyen abes değildir.

Rûh erûh, Hû me’rûh; yandı rûh diyor;
Sardı rûhu mürûh, hem cürûh diyor;
Rûhtan “Hû”ya surûh, kıl bürûh…diyor;
Kim mi diyor bürûh? Fakîr farûh diyor;
Aşka dadanıyor, yanıyor yanıyor…
Yanmadım sanıyor, abes değildir.

ALİ saff-saff duruyor, kavf-kavf dönüyor;
Hem saff hem kavf yapıyor, tavâf ediyor;
Ziyâfet Hû!… diyor, ziyâf oluyor;
Hiç bir lâf etmiyor, bir afv,afv… diyor;
Dönüyor, dönüyor… bir lâf ediyor!?…
“Seviyorum…!” diyor, abes değildir.