Kendimi teselli etmeyi bıraktım,
Hayalini kokladım yine bu gece.
Efkarımı susturmaya gücüm de kalmadı,
Varsın ’sen kesiği’ yaram durmadan kanasın.


Çürüyorum,zamanın kirli yüzüne değdikçe
İyi görünmekten,etrafa sahte gülüş dağıtmaktan,
Güçlü görünmekten,hasreti içime atmaktan bıktım.
İyi değilim.


Yaşamın dışına terk edilmiş gibiyim,
Sonu gelmeyen kabuslarla koşuyorum.
Bu gürültülü şehirde,yalnız başına kalmaktan
Kendimle savaşmaktan bıktım.
İyi değilim diyorum,
Sen sustukça,nefesim tükeniyor.


Orta doğuda bir savaş kenti gibi kalbim,
Yenilmiş,sömürülmüş ve öylece terk edilmiş gibiyim.
Işığı söndürülmüş bir sokak gibi,
Tenha ve izbeyim,
Kendime bakmaktan korkuyorum
Kendime bakıp seni görmekten korkuyorum.


Yokluğun gözüme mil çekti,
Hayalinden öte hiç bir şey göremiyorum.
Yağmura hasret bir toprak gibi,seni bekliyorum.
Haydi bir bahane bul, gel bu gece
Yoksa bu şehir,ölümümü kucaklayacak.