1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
1065
Okunma
Geceyi dinliyordum
Karanlığı söylüyordu
Heceyi dinliyordum
Karanlığa söyleniyordu
Eceyi duyamıyordum
Çünkü karanlıktı
Ve susmuştu
Ay gibi çıplacıktık
Yağmurdu soyunduğumuz
Denize doğru keman çalıyordu biri
Işığı titretiyordu zaman
Ilık bir nefes gibiydik
Sevişmelerimizi delik deşik ediyordu korkulu düşler
Sıçrayıp uyanıyorduk
Sokulup birbirimize
Sevişiyorduk yeniden
Sevişmek tenlerin değmesi değildi yalnızca
Sevişmek,
Eski anlamına dönüşmüştü
Yani sevmekti
Körpe bir kan damlası
Damarlarımdan kopup yere inmişti
Kalem uçları yazısız
Yönsüzdü ateş böceklerimiz
Son ayna da kırılınca
Gitmişti yüzümdeki seslerim...
5.0
100% (8)