Kur yaptım yâre ben bir seher vakti
Kılmaktı benden yâre ensak vakti
Tecdîden bi kavli aşkın mîsâk ahdi
Ahdin de tam imsâk vakti, dedim ben…!...

Ahdi mîsâk olan, sevme ahdiydi
Seherde o sözü tutma vaktiydi
Ahde vefâ içün gönlüm Hakk’lıydi,
Gözümden de yaş aktıydi, dedim ben…!..

Sevmek ayıp mı? İ’lân-ı aşk ettim…
Çeşmî giryânla icra-î meşk ettim,
Seher vaktinde mecra-î zevk ettim,
O zevkle gönlü sevk ettim, sevdim ben…

Hem sevdim, hem dedim… hem de ağladım;
Ağlaya ağlaya dilim dağladım;
Dağladım, mağladım… Öyle sağladım…
Dilim şiire bağladım, dedim ben…!...

Aktım da, şelâle gibi çağladım;
Baktım da şöyle hâlime… ağladım…
Gayri, adımı deliye bağladım;
Dilimi calı’ya bağladım, dedim ben…!...

Çün sevmek sevilmekleymiş özünde;
İlk seven ma’şûkmuş ma’şûk gözünde;
Dîlle dil sorununu bir çözün de…!
Hikmet doğar her sözünde; dedim ben…!...

Semêdten bir demet düzün de…!
Gayri ekin de yazın da güzün de…
Vecdeler de tomurcukken yüzünde,
Sev dur gece-gündüzünde… Sevdim ben…

Hep sevesim geldi, sevim dedim ben;
Bir de i’lân-ı aşk edim, dedim ben;
Bi deyim, bi demeyim… derken ben,
Diyesim geldi, ne edim…?! Dedim ben…!...

Dedim de, ne dedim aceb derken…?!
“Yâhûûû! Seni seviyorum bayağ.. ben…”
Deyiverim dedim, na’pim, demişken…!?
Deyim-demeyim... derken… dedim ben…!...

Suç mu aceb, yoksa bî edeb mi hâ bu?!...
Ehh, bedevîliğin(!) hâli, ahâ bu…!…
Senin için ne deyim ben, yâr yâ hû?...
Derken, “Seni seviyorum” dedim ben.

Suçsa da dedim, suç değilse de dedim;
Yakışsa da, yakışmasa da dedim;
Ohh beee!... Cezası neyse çekim dedim;
Gayri ne’dip edip, bunu dedim ben.

Ayak takımıymış aşkta bî nasîb;
Eh, kalbur üstündekilere münâsib…!
Destûrsuz âşık dayak yese bî hasîb,
ALİ’ye de bu münâsib dedim ben.