1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
1066
Okunma
Yokuşun başında gülüşüyordu çocuklar
Parlak kağıtlara
Harfler yazıyordu tükenmez kalem
Sol yanıyla var oluşu kurcalıyordu bir düşünücü
Kelimelerimiz yol gibi uzun
Sonuç gibi uzaktı aslında
O söyleyiş o sanış
Hepsi boşunaydı
Alaycı bir kuştun
Ve geçip gitmiştin gökyüzümden
Maviyi sevmezmişsin meğer
Şimdi siyah sadeliklerdeyim
İnanmam papatyanın getirdiklerine
Güneşin fısıldadıklarına sırtımı dönerim
Ayak basmam o beton kitaplığa
Öğrenmem perdelerin çizgilerini
Böyleceyim işte
Duysana...
5.0
100% (8)
Cevap Yaz