Düşlerdim mutluluğumuzu,matemin de en son gecenin.
Gurbet bizdeydi, biz gurbette esiri idik, hasretinin!
Elem dolu acı veren buğusunda gözlerinin.
Bil ki sevgili ondandır sana gurbetliğim.

Denizi düşünürdüm, yıldızları, birde seni!
Düşünürdüm! güneşin olmayan gölgesini?
Kabuslarım olurdu, gecenin yalnız sessizliği,
Bil ki sevgili ondandır, sana sessizliğim!

Kaleme alırdım en adi yalnızlığı,
Kurşun gibi düşerdim,can üstüne!
Hisseder misin,hiçliğe akmış gözyaşlarımı,
Bil ki sevgili ondandır,sana koybolmuşluğum.

Mısralarım dile gelirdi.
Hece hece sen dökülürdün dilimden.
Bin kere yansam da! bir ah etmezdim.
Bil ki sevgili ondandır, sana yanmışlığım.

En güzel kandilleri yanardı,gece gökyüzünün!
Bir eksikliği vardı, baktıkça yüzünün,
Sana aitti, senin di özünün!
Bil ki sevgili ondandır, sana mutluluğum.

Haydi sadakasını ver bana tebessümünün.
Ne olur! Ben esiriydim, gülen yüzünün.
Azad etme beni, ben seninle! Mutluyum.
Şimdi gülmeyen yüzünde, bir ben harabım...