Hangi insan, mutlu, mesut, Dünyada
İnsanın cenneti, kendi evi değil mi?
Kaç insan garip değil, yurdunda
İnsanlık sözde mi olmalı, yoksa özde mi?

Kendi vatanında, vatansız anılanlar var
Despot ve zalimlerin baskıları altında
Genişlik mefhumu bazı zihinlerde dar
Ruhları ise sürekli darağacı bandında

Bazı insanlar sam, bazılar tom amca
Mankurtlaştırılan nice insanlar vardır
Servet, sermayeleri belki de tonlarca
Ancak beyinleri, kuşun beyni kadardır

Vatan sınırı ırk ile değil, iman ile olmalı
İnanç kardeşliği ile çizilmeli hududu
Herkes yatağından huzur ile kalkmalı
Unutmamalı kendisini gözetleyen Mabudu

Yaşamalı herkes, canından, malından emin
Güvenmeli, kendisini bekleyen gelecekten
Doğruyu pekiştirmek için, etmemeli yemin
Söyleyeceğini söylemeli içten ve yürekten

Her insanın olmalı, tek bir yüzü
Bu yüzle çıkmalı topluma, cemiyete
Hakkı, hakikatı yansıtmalıdır özü
Sahip çıkmalı her çeşit emanete

Yaşadığından, başkaları rahat etmeli
Neşe, sevinç vermeli, gittiği yere
Allah için buğzedip, Allah için sevmeli
Adaleti yayma uğruna, çıkmalıdır sefere

Hak üzre anlaşmalı, devlet ile milletler
İnkâr etmemeliyiz, Allah’ın verdiği hakkı
Adil olmalı daima, devleti yönetenler
Her tarafa ulaşmalı güneşin gerçek şavkı

İçimde yara olur, gördüğüm her haksızlık
Aylarca, yıllarca rahatsız eder beni
Görürsem hayatta en ufak bir aymazlık
Siper ederim hemen şu koca bedenimi

Sabri’yim ben, tahammülüm yok kem söze
Adamışım kendimi, insanlık yararına
Sarplardan geçerek geldim ben, geniş düze
Işık hızıyla girdim, mazlumlar diyarına

19.02.2019-Ankara