TABİAT ANAMIZ

Çağlayanlarında dinlendiğimiz
Gölgesinde serinlendiğimiz anlar
Ne güzeldir, her yağmurdan sonra
Gökkuşağıdır, ruhumuzu renklere salar

Güneşin ilk ışıklarıyla aydınlanır sabahlar
Doğa yeniden, taze bir güne başlar
Kuş cıvıltıları ve ılık esen meltemle
Canlanır, yine tüm umutlar

Yakamozda yarenler buluşurlar
Yıldızların altında yaşanır nice aşklar
Dalıp gider insan, hülyalara dalar
Tüm evreni, bir esenlik kaplar

Doğaya ters düştüğünden beri insan
Kesilen her ağaç ve orman
Kurşundu birer birer yeşile sıkılan
Kaybetmeye başladık, işte o zaman

İçtiğimiz su ve çoraklaşan topraklar
Eskisi gibi fışkırmıyor, bir anlasalar
Günden güne küsüyor bize doğa
Bir suskunluk alıyor, bak yarınlar

Canlıların çeşitliliği azalıp duruyor
Adım adım gelecek yok oluyor
Görmüyor musun yaklaşan tehlikeyi
Her yanda yaşanan, doğa felaketleri

Hor kullandık ve sahip çıkmadık
Çok özür diliyoruz, layık olamadık