Kimi boşuna bakar bardağın, ruhu karamsarlık satar
Kimi dolusuyla yetinir bardakta, gerisi ona angarya
Emeğe bakar birisi, sonuç ne olursa olsun
Sonuca aldananlar ise, yaşamdan hep kopar gider.

Ne yapmak istediğimiz önemli,hüsran da olsa sonu
Amaç sonuç değildi ki,çaba göstermek önemli
Karınca da küçük ama, su taşıyordu yangına
Anlayanlar çözdü işi, çıkardı kendine bir ders
Anlamayana bu işler,hem tuhaftır,üstelik ters.

Gayretler bizi bağlıyor, hayata hem de çok sıkı
Kalmıyor bizde bir dert, ne bir ağrı,ne bir sızı
Alnı terliyorsa insan,umut eder yarınlardan
Çalışanlar için lütuftur,her doğan gün umutlara,
Miskinlere uzak bunlar,bencilce bakarlar hayata.

Ne azlık sıkar bizi, ne de çokluklar şımartır
Bolluk içinde yaşarken,ölçülü olmak esastır
Gelse bir gün sıkıntılar, hazıra dağlar dayanmaz
Tutumlu yaşayanlaraysa, zelzeleler zarar vermez.

Kişi hakkını bilmeli,fazlasını üleşmeli
Başkasının mutluluğu, onu da mutlu etmeli
Ya ben deniyorsa hep,bunun sonu olur harap
Bir zamanın varlıklısı,şimdilerde harap,bitap...

İnanmam şansa,talihe, elbet bir kaderi var insanın
İnancım ki o da böyle, çalışmak ıslahı kulun
Ya sevmeli paylaşmayı, nimetlere şükretmeli,
Ya da savurganca yaşayıp, sonucuna katlanmalı.

Biliriz ki ihtiyaç çok, olsa her şey yine azdır
Yenisi çıkar zamanla,insan dolar ihtirasla
Eskimeden alınır yenisi,bitmez bunun teranesi
Ya kölesi olunur eşyanın,biteviye arzuların
Ya da yetinir olanla, mutlu yaşar herkes için.

Oğuzhan KÜLTE