Ucuza gitti hayat, ucuza gitti ölüm!
Taşladılar kabrimi düzenbazlar sağ iken.
Tutuşturup yaktılar, savrulup gitti külüm,
Çürüttüler ömrümü mor sümbüllü bağ iken.


Hep birden saldırdılar bıçaklı ve kamalı,
Kalbimi çok kırdılar, kırk yerinden yamalı,
Dünya sanki bir küfe, ben de onun hamalı,
Üç günlük hatırım yok, koskocaman çağ iken.


Sırtımı döndüğümde ummadıklarım vurdu,
İki yüzlü bu dünya, genç iken beni yordu,
Sonra dindi fırtına, esen rüzgarlar durdu,
Yıkıp viran ettiler, bir bahçede huğ iken.


Vefasız çıkanlara ne darıldım, ne küstüm,
Vurulunca yağız at, kara toprağa düştüm,
Damarım kesilince zaten çoktan ölmüştüm,
Yerlerden sürüklendim, han başında tuğ iken.


Ölümümün üstünden asırlar, yıllar geçti,
Hemen yanı başımda tabutlar, sallar geçti,
Delik deşik ettiler, üstümden yollar geçti,
Çorak tepeye döndüm, başı karlı dağ iken.




Sabri Koca


*huğ: çubuklardan yapılan bahçe kulübesi