Merhaba benim sadık olmayan yarim
Genzime kaçan birkaç sözü söylemeye geldim
Nefesim ısıtamıyor soğuktan donmuşları
Yüreğim bırakıveriyor ahlak yolundan sapmışları
Hani bademciklerin ağrır ya yutkunmaya çalışırken
Sözcükler batar benliğinin ücra köşelerine
Ortadan bir feryat fışkırır ve sadece yaşayan duyar
Birkaç desibel artırsan ölüme yelken açarsın
Sınırını çizmiş hayat hepimizin sinsice
Çok kirlenmiş hissediyorum etrafımdakileri
Bir yürekte bin duvar, ulaşmaya yetmiyor zaman
Bir aşkta iki zarar, iki ölü iki yaralı aklımda kalan
Yeni yeni açıyorum gözlerimi sadık yarim
Ben uyurken dünya çok değişmiş
Dünya uyurken de sen değiş, gel kır inadını
Elinden tut içimdeki gönlü kırık çocuğun
Canım azalırken her saniye gitgide
Canıma can kat, uyutalım geçmişi baharda
Ve bir daha kış gelmesin, sakla beni
Yaza sakla, bahara sakla, bize sakla
Dünya uyurken biz hiç uyumayalım