0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
983
Okunma
Kümenin en gereksiz elemanıyım ben
Kimsenin görmediği uzak bir yerlerde
Yaşayıp giderim kendi kaderimi sessizce
Şikayet etmem hiçbir zaman ruh halimden
Sevilmem, severim, bilinmem, bilirim
Hatırlanmaya değmem, unutulup giderim
Aslında bir farkım da yok diğerlerinden
Doğdum, yaşıyorum, öleceğim, herkes gibiyim
Bakalım ne zaman anlayacaklar?
Kümeleyip mutsuzlaştırmanın anlamsızlığını
Yol bitince mi tutacaklar elimden?
Hakkımı mezarda mı verecekler ben görmeden?
Ötekileştirildim, hissediyorum
Geri dönüşü de yok biliyorum
Sığındığım tek bir liman var takdir edersiniz ki
O’nun sevgisi, merhameti, O’nun varlığı daimî
Yol var yol içinde, sınırsız ve özgür biçimde
Ben bilmediğim yollara girip kaybolmuşum içinde
5.0
100% (4)
