vaktinden çok önce doğmuştu güneş
tanımak insanı ruhu tanımak
vaktinden çok önce kaybolmuştu ay
büyümek büyümek ve daha fazla...

elini tutmuştu akrep ve o an
sindirmiş ışığı katlamış zaman
diline oturmuş sinsi yelkovan
vaktinden çok önce başladı telaş...

zaman zaman zaman ve yine zaman
inkar isyan nefret telaş ve insan
yok iyi bir niyet külliyen yalan...

kaldırım sokaklar caddeler ağlar
yok kalmadı gitti bitti imtihan
inanmak yerle bir inanmak güman
hozan hasır kara bahçeler bağlar
milyon kez kilitlenmiş hüsranda insan...

küçülmek küçülmek daha küçülmek
yerlerden daha derin yerlere inmek
ateş kor göz yaşı pişmanlık ve zan
hüsnünü götürün kalsın suizan...

nasıl yaşayayım nasıl güleyim
hangi yüzle insanlığa ereyim
sırtımda bu yükle nere gideyim
ezildim tükendim ellerim katran
bir şiir kaldı tuttuğum boş avucumdan
ineyim
ineyim
daha ineyim...

can-i