çocukluğumun kokusu
bir şiir istersin benden
bin gemi batırırım sularımda
bin tarla yakarım
yüzlerce fidan dikerim ıssız çöllere
ama yazamam...

saçlarında baharın hüznünü taşıyan kadın
bir şiir istersin benden
kırgın
mahzun bir kalple
en ince seslerini duyarım
tellerine dokunup
ağlatırım çocukluğunun saflığını
ben sana şiir yazmaya kalkarsam
yanarım
ama yazamam...

garipliğimin uykusu
bir şiir istersin benden
bir ülke
bir dünya iste mesela
başkentine kuş konmuş
mavilerinde kaybolmuş
bir deniz iste benden
sessiz silerim pusuları
çöküntülerinde bir işçi gibi çalışır
bir hoyrat at gibi yelesinde kaybolan
bir rüzgar iste benden
benliğinde şairliğimi unuttuğum ey
yanarım
ama yazamam...

ne güzel uyuyorsundur şimdi
yazmak gibi bir düşün ortasında
izlemek vardı seni
rüyalarına ortak dalgalar tutmak
sigara içmek gibi
sensizliğinin uykusundan öpüyorum sessizliğini
huzurunun aşkından okşayıp yanağını
uğultulara bırakıyorum anne merhametiyle
çoğu zaman ıslak
ve titreyen kirpiklerini...

can-i