Yalnızlığıma denk gelecek şiirler yazamıyorum bu aralar
Aslında şâir olsun diye doğurmamış beni annem
Şâir de değilim ki zâten
O yüzden kendimi bulduğum şiirleri okuyorum bol bol
Mozart da dinliyorum ara sıra
En çok da Rodrigo’nun gitar konçertosunu
Hem fikir oluyoruz kemanı ağlatan melodisinde



Dayamışım sırtımı hiçliğimin hırıltılı duvarına
Tekme tokat bir girişsem kendine gelecek de
İliştiğim yok nedense



Keyfime de diyecek yok hani
Bir elimde cappuccinom ohhh mis gibi
Bir elimde çektikçe güçlenen tesbih tanelerim
Göğ(s)ümde babamdan yadigâr ilk göz ağrım sınırsız aşk
Dört bir yanımda evlâtlarımın cennet kokusu
Doya doya içime çekesim var son nefesime kadar
Annemin üzerimden eksik etmediği dualar da cabası
Allahtan daha ne isterim ki




Masal bu ya
Ama sizin bildiğiniz masallardan değil
Gerçek!
Bahçemde gezinen mein freund (fare) bile korkmuyor ayak sesimden
Kuşlar yeşilvâri yağmurun doyurduğu çanaktan içiyorlar suyu imece usulü
Güvercinler çileli avuçiçlerimden yedikçe yemi
Çocuklaşıyor kelebek âsi bedenim
Seviyorum sizi dedikçe
Ortancalarıma
Güllerime
Menekşelerime
Orkidelerime
Gülüşüyorlar kıs kıs
Daha çok
Daha çok çiçekleniyor babamın bayramda aldığı fistanım



Soluma dönüyorum
Bağrına basmak için hazır ol vaziyetinde bekliyor en görkemli ayçiçeğim
Sağıma dönüyorum
Havada iki leylek bir tutam mutluluk bırakıyor ey aşktan kapımın önüne
Koşa koşa alıyorum içimin içine soka soka
Koklaya koklaya



Ahh doyumsuz huzur bu olsa gerek
Yaramazım da gelir birazdan
Bildiğiniz kedilerden değil o
Beni en çok
En çok o anlıyor
Yazamadığım tüm şiirlerimin üzerine yemin ederim ki...











nagi han