Deli gönül bir sevdaya düşmüşse
Çekilir perdeler, görmez bir zaman
Kırk fırında, kırk bin sene pişmişse;
Hikmetine kafa yormaz bir zaman

Eli aşa gitmez ,kaşığı tutmaz
Düşe hasret kalır, geceye katmaz
Yastık yorgan ile muhabbet etmez
Yatmaya düşeği sermez bir zaman

Durağı ateştir, küle dönüşmez
Yitirir rotayı, kula danışmaz
Dudağı mühürler, dili konuşmaz
Zülüfü tarayıp, örmez bir zaman

Kavrulurken içi zemheri gibi
Irgalamaz onu boranı tipi
Dâra götürseler, vuslattır ipi
Ezayı, cefayı, yermez bir zaman

Minnet eder içindeki kurduna
Ok saplansa dönüp bakmaz ardına
Ateşten gömleği giyer sırtına
Irmağın yanına varmaz bir zaman

Yâre giden yolu, yarda son bulsa
Azrail emanet almaya gelse
Sevdiği turnayla haberi salsa
Elçiye canını vermez bir zaman

Şinel’im de düşse, Mecnun’i aşka
Erenler yanında katılsa meşke
Sevda’nın hançeri saplansa köşke
Azdırır yarayı! Sarmaz bir zaman

DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ YÜREĞİN SESİ’NDEN