Çekilir mi denenleri aldırmaz çekerler
Dost elinden zehri ilâç diye içerler
Sol yanları ağrılıdır, yüzleriyse tebessümlü
Onlar ki onlar; bu yurdun bağı, bülbülü.

Bükemez kimseler, çelikten bilekler
Eğilmez başı asla, riyadan münehhezler
Yolları çetrefelli; sisli, puslu,çamurlu
Onlar ki onlar bu toprağın sesidir
Mertlik arenasının güzide bestesidir.

Sabır dostudur onun, yılmazlar hiç bir zordan
Kanasa da yarası, renk vermez kullar bunlar
Sıkılası elleri, yüreklidir sözleri
İşte onlar a dostlar, eksik olmasın sakın
Görmemek ne mümkün ki, duruşuna bir bakın.

Ay`la yıldız gibidir,zemine çok yaraşır
Bahadırlar sıralı, coşkulara karışır
Edep, erkan bilirler, hatır gönül sayarlar
Ki onlar serdardır, keyfiyete uzaktır
Fedakârlık timsâli, doyurur açı, yoksulu
Bize de düşen şimdi, buna alkış tutmaktır.

Can yurdum Anadolu`m, mertler diyarı bahçem
Vicdan, insaf sahibi Lazım,Türk`üm Çerkez`im
Doğuda bak Dadaşım, Ege`de Efem ile, Elaziz`de Gakkoşum,
İşte mert oğlu mertler, bundan ağırdır başım.

Bu yiğit yüreklerle, aşılsın tüm engeller
İşlensin bakir toprak, zeminler yeşersinler
Korksun düşman elleri, bu görkemli duruştan
Ses versin yaylasından, ovasından ,bağından
Mert oğlu mertler, tarih yazsın her yandan.

Siperler kutlu ona,sanki yuva yapmışcasına
Cennete girer gibi mağrur ve edepli, koşarcasına gider cenge,
Çok düşünür, pişirir sözü ve oldukça nazikçe
Ezilmez namerte asla, ucunda ölüm olsa.

Yerinde katılır söze, dinler sözü yerince
Mihenk edinmiştir o, özü samimiyetle
Sınanmaya gelemez, haksızlığa kayıtsız duramaz
Mazlumun göz yaşına, kurban eder dünyayı
Çekilmiş yay gibidir, zulme dik durur başı

Tavırları ne özeldir, mert insanlar ne de güzeldir
Dostunu mertten seçen, bence cennet ehlidir.
Değer katar hayata onlar,hem ekmeğe,hem aşa
Onlar çok bu diyarda, mertler gönül ehlidir.
Oğuzhan KÜLTE