Yaklaşmıyorlardı
Bisey bekliyorlardı belli oluyordu
Ama yinede yaklaşmıyorlardı
Senelerden çok üremişligimiz meşhur
Tarımı sevmişiz bikere
Toprak gibi olmuşuz
Çokça ve küçükce her hanemiz
Meraklilarimizi keşfediyorlardı
Bi kutuya götürüp getirirler
Ve eglendirirlerdi
Sonra kaybolurlardı
Bizleri orda görmeye dayamazdık
Kabullenemiyorduk
Onlarda anlatmiyorlardi

Neler dönüyordu
Dünya dönüyordu o mutlak
Biz mutluyduk biliyorduk
Bizden bişey almak istiyorlardı
Büyük bir gözle bakıyorlardı
Koca bir göz
Yaklaşmıyorlardı hayır
Dokunmuyorlardi
Utanç mi duyuyorlardı
Yardim mı bekliyorlardı
Yardım dahi etmiyorlardı ya
Belki kıskanıyorlardı
Çünkü o grilikten
Onlarında usandığı belli oluyordu
Kovmak istiyorlardı belki de bizi
Buraya da yerlesebilmek
Burayıda griye döndürmek için
Çünkü yeşile sadece bakıyorlardı
Yeşili bulmayı o olmayı bilmiyorlar
Sadece harcadiklari kesin

Yaklaşmıyorlardı
Gelin demek istiyoduk anlayin bizi
Öğretirdik seve seve
Neyden korkuyorlardı
Varoluşlarını hatırlamamak onlar için büyük bir zevkti
Kirlenmek acizce müthişti
Safliğimizi doğru bulmuyorlardı
Nasil da herşeyi hemen kabullenebilirdik
Ictenligimize karşı duyuyorlardı
Belli bir mesafeden
Bunu herkesin görebilmesi mümkün
Ağaçların seyreklestigi
Duvarların iliklendiği diyarlardan
Kutu kutu
Bize bakıyorlardı
Ama asla yaklasmiyorlardi