anneme gönderdiğim bütün mektuplar
babamın midesinden çıkınca
tabi ki ben de biraz şaşırdım,
altın sarısı simlerimi,kabartmalı kartpostallarımın
hepsini babamın yemesindeki çekiciliği
jiletledim içimde önce,
önce yoktu, evin içinde sadece mektup açacakları vardı
masanın üstünde ve kabul edilmemiş birkaç dua
ben zaten biliyordum
bizim evde mektuplar ve şiddet asla kendiliğinden kaybolmaz

dandy olabilirim ama salak asla
tamam,kendimden iğrenmediğim sürece
algımın üstündeki o üst benlik beni sizden biri yapıyor
ve hatta duştan çıkan o çıban
beni yalnız bir korkak gibi fırlatıyor aynanın geçmişine


bohemya; altı üstü kıracaksın bir kemiğini sevgilinin
neden bu kadar seçici davranıyorsun ki
dünyada hiç birşey hayati değil,
o yüzden ani karar ver
ve sanat; toplumun yüzleşmekten korktuğu için
taktığı bir maske değil mi
gerekirse yüz kemiği olsun


baştan söyleyeyim; kendime yazdığım mektuplardan
hiçbir haz almıyorum,çünkü acıtmıyor kendimi hafızam
ve üryan balıklar, eşyaya şahit olacak kadar cesur değiller içimde
beyazların siyahları acıttıkları kadar
kendime verdiğim ziyan
zaten ondan sonrası soylular kerhanesi
yukarısı ben; çıkmaz fikrin karşısı
üstümde smokin hayır hayır asla değil burjuva
elimde bir cigara, gökte babamın etiyle kaçan akbaba
tedirginliğimi üstümden atarsam bu havada
üşürüm diyorum
yolun karşısında eski bir kilise olan kasaba ilişiyor gözüm
eskiden buradan günah çıkarıyorlardı
şimdi et çıkarıyor haydutlar, ağızlarında karılarının dudaklarını çiğniyorlar
ne ilginç
radyoda dandy bir şiir okunuyor
İsa’nın son akşam yemeğini ödemeden kaçmasıyla ilgili,
kardinaller üşümüş köşede duasını yiyor,
bi çarmıh alalım da
gerisi kolay diyor heizekel
çarmıhın üstünde bir magnet
7/24 açık bir restorantın numarası
peygamberine yüzde 40 indirimli...