kimse uyanmamıştı
in cin top oynuyordu
bir sokak lambasının ışığında durup
benden habersiz
bu şiiri yazıyordu sana parmak uçlarım
bağıra
çağıra
salya sümük
ağlaya
ağlayaaa

sorun uykusuz gözlerime senin ellerinle uyku giydirmekti
sonra da ilmek ilmek örmendi sevdanın desenini sızılı göz bebeklerime

âhhh işte
bu körolası mesafeler
bitmek bilmeyen mecburiyetler
yordu bizi sevgilim
yorduuuu

vücut yoruldu
beyin yoruldu
gönül yoruldu
kalp yoruldu
aşk da yoruldu

yorulduk sevgilim
yoruldukkk

hadi bırakalım herşeyi
çay demini aldı bile sevgilim
sen şimdi taze gevrek iki simit kap da gel
kurulalım aşkımızın bağrındaki göl kenarına
güneş yarı çıplaklığıyla ağzı açık gülümserken
mavilik kızıllığa ev sahipliği yaparken
ördeklerle paylaşırken sımsıcak lokmamızı


tek bardaktan içelim çayımızı
ince belli olsa da olur
olmasa da
yeter ki dudak izlerimiz yorgunluğumuzdan
sonsuz aşkla bir güzel öpsün sevgilim
öpsünnn...




nagi han