Duvarlara gömülen gölgelere yürür mü güneş
Yokluğun felaket hüznüyle...


Yaz dedin çivit mavisi renkle
Dünü, bugünü,yarını
Aklımın ayküsünü toplayıp başıma
Karşıma dikilen resmin arka yüzünü


Korkunun kokladığı ölüm açılan eteklerimde
Titreyen dudaklarımı rüzgara verdim
Çocukca heyecanlarımı..
iyileşmez denizin kıyısında terim soğurken
Neydi o üstüme kapanan dünya
Sahil boyu ağaçları sustum
Çocukluğum bıçak uçmalarıyla düşerken
Dilimdeki türküler taşımadı sesimi
Saksıdaki çiçeğe.
Kendimi kendi içimde öldürdüm



Biliyor musun
Gökmavisi kuşların ayaklarına dilekler bağladı umut
Ömrüm bahar ağrısı günün güllerini
Yalnızlığa taşırken
Omzumun oluğundan akan ırmak
Güneşi taşımak ne demek bilemedim
Mavi yeşil ve soğuk bir ağrıya
Peki,
Geceyi gündüze sardığım neydi
Öyle keskindi ki ruhuma ait olmayan yüz
Aman Allah ım sevda bunu göğsümün gizlisine
Nasıl yaptı.
Bir ülke ağladı içimde
Ve avuçlarımda çizgiler


Gözlerimden yolları çekmeseydi içimdeki deli at
Ayaklarım düşmezdi
Hani titrerken bir damla gözyaşı
Tarihin molasında dinleneceğim aşktım
Herşey güzel giderken oldu mu
Aynaları incitmek

Aynadaki yüzüm
Ey benim iki gözüm