Yürek sızısı geçmez, yara deştikçe kanar,
Ufka dalan gözlerin boşluğu tarar durur.
Kül gibi görünse de; ateş devamlı yanar,
Gönül vazgeçemez ki, dengini arar durur.


Her nereye bakarsan bir hatıra görürsün,
Ayakların dolaşır; ağır aksak yürürsün,
Gövde sağlam kalır da; içten içe çürürsün,
Çöken hüzün bulutu ruhunu sarar durur.


Özlersin gidemezsin, uzakta kalır ilin,
Dünya başına çöker, konuşmaz olur dilin,
Girer göğsüne ağrı; soğur ayağın, elin,
Korku dolu vehimler tuzağı kurar durur.


Nereyi sıla bilip, nereye gideceksin?
İçindeki gurbeti nasıl terk edeceksin?
Başıboş korkuları ne ile güdeceksin?
Hiç bitmeyen kaygılar kafanı yorar durur.


Canhıraş çığlığına sağır kesilir alem,
Üstünde eser durur rüzgâr gibi bir elem,
Asık suratlı hakim, elinde de bir kalem,
Anlamsız soruları ısrarla sorar durdur.


Bahtı güzel olanın işleri düzgün gider,
Bahtı çirkin olanlar nice bedeller öder,
Çaresiz kalan insan feryadı figan eder,
Düşersen vicdansıza, kalbini kırar durur.



Sabri Koca