Doğup büyüdüğüm köyüm,
Dün yine aklıma düştü.
Kalmadı köyde büyüğüm,
Yolum Yaylacığa düştü.

Yıllardır köyden ıraktım,
Köyümü garip bıraktım,
Uzaktan sessizce baktım,
Yolum Yaylacığa düştü.

Harmanlıktan köye girdim,
Gördüğüme selam verdim,
Tanınmadım, arttı derdim,
Yolum Yaylacığa düştü.

Beni yabancı sandılar,
Anlatınca inandılar,
Soğuk bir ayran sundular,
Yolum Yaylacığa düştü.

Eğilmiş küreğin sapı,
Viran olmuş eski yapı,
Ne cam kalmış, ne de kapı,
Yolum Yaylacığa düştü.

Pınar yerinde duruyor,
Eski söğütler kuruyor,
Tanıyan hatır soruyor,
Yolum Yaylacığa düştü.

Mezarlığa doğru gittim,
Mevtalara dua ettim,
Bende bu köye aittim,
Yolum Yaylacığa düştü.

Havası ve suyu hoştu,
Tarlaların çoğu boştu,
Bir an geldi gönlüm coştu,
Yolum Yaylacığa düştü.



Sabri Koca


*Yaylacık: Sivas’ın Gürün ilçesine bağlı bir köy