Gecenin karanlığına kör düşler asarım gelipte geceme sen doğmazsan gün’eşim.
Savrulur saçların
Teninde bahar kokusu
Yel estikçe rüzgarda seni koklarım
Sormuyorum artık papatyalara seviyormu diye
sevmeme ihtimalinden korkarım

Korkarım kaybetmekten
Korkarım beklemekten
Korkarım vuslatsız sevmekten

Salıncakta sallanan bir çocuk mutluluğu yaşattığın
bir kelebeğin ömrü bir serçenin gözyaşı kadar
Gittin ya mirasındır artık ölümden ağır ayrılık
Demlerim acılarımı hüznünde gecenin

Gece Sağır
Gece Matem
Gece Yas’lı

Şimdi gökkuşağının yedi rengi eksik
Eksik kaldı yeşili
mavisi eksik kaldı
gidişinle tenimde can tanesi
Yanlızlığın dibine vurdum
içtiğim kızılcık şerbeti ben kan kustum
Artık mevsim hazan
mevsim boran ben sevdalara küstüm
Her esen rüzgar her değen yel ruhuma yeniden işledi Seni
Yalınayak düşlerimde arıyorum çölde Mecnun misali
Kaç defa astım kirpiklerinden Sensizliği

Sensizlik kıyamet
Sensizlik cehennem
Sensizlik ölüm

Korkuyorum sen yoksunya kıblesi şaşmış mevsimlerin
Her yer cehennem ateşi kavrulurken kızıl toprak
Ben yine zamansız Sensizliğe d’üşüyorum ve Sensizlikte ölümü yaşıyorum...

~Can Kenarım~