Gittin

Gülüşüm yaralı tıpkı yüreğim gibi
Aynadaki süretimin
Bir palyaço dan farkı yok artık

Yastığımın altında sakladığım bir kaç saçının teli
Ve üzerimde bıraktığın kokun ile yetinmeye çalışıyorum
Ama olmuyor tekrar tekrar d’üşüyorum yalnızlığa

Ardında
bir yaralı döş
ve nefesiz kalan bir beden bıraktın
Sahte gülümsemelerim gamzelerimde asılı kaldı
Yüreğim savaş alanından beter

Geceleri yıldızlarla dertleştim
bir türlü aydınlatamadılar gözümün sönen ferini

Yalnızlığım
k’ömür karası gibi bulaştı içime
çıkmıyor kör olası iliklerime kadar işlemişken yokluğun

Duygularım karmakarışık bu aralar
Sevgiyi nefreten ayırt edemez oldum
Nefretimi kusamda satır satır elimdeki buruşmuş resmine
Dilim arada anıyor istemsizce ismini
Bazen celadım olarak ensemde hissediyorum seni
Bazende aşk olarak canlanıyorsun anılarımda ikisi arası gelgitler yapıyor hâlen hayalin

Sen gelince aklıma
Acıyor sol yanım
Kanıyor yüreğim
Dizlerim titriyor her defasında
Düş’üyorum ve kalıyorum öylesine
Seni söküp atmaya güçüm yetmiyor artık
Ve sen hâlen içimde ölmemeye direniyorsun
Daha kaç uyku gerek seni unutmak için bilmiyorum

Duygularım artık kendimle savaş veriyor ve tekrar tekrar yenik düşüyorum
Ve üşüyorum yokluğuna

Biliyormusun
Sokaklar bile sonbahar giydi bana eşlik etmek için
Yağmur taneleri içime kadar işlisede her defasında
içimdeki ateşi söndürmeye yetmiyor

Yapma daha fazla acıtma
sana yanan ve kanayan yüreğimi

O yüzden daha fazla acı verme diye duygularımı birer birer idam ediyorum bu gece

Ediyorumki zifiri gece sabahın ışıyla yıldızların yapamadığını
gün ’eş başarsın

~ Can kenarım ~