Senden sonra solan gözlerimin feri
bir türlü gökkuşağındaki renkleri ayırt edemez oldu

Giderken,
Yerde bir paçavra bez birde
Yokluğunu bıraktın bana miras gibi
Bu dört duvar arasında,
Hayatım,bir dekor misali,boş ve anlamsız kaldı

Şimdi,
Her yer sen kokuyorken çaresiz kalıyorum
Sanki duvarlar üzerime geliyor nefesim kesiliyor
kalbimin atışları duracak gibi hızlanıyor
ve dayanılmaz bir sızı düşüyor soluma
O kadar acı veriyorki 
Odamın dört bir yanını kaplıyor
ve duvardan duvara vura vura yankı yapıyor

Eskiden,
En ufak sesi ayırabilen kulaklarım şimdi her şeye sağır olmuş gibi
bir gözyaşlarımın yere düşen damlalarını
birde nefesimin verdiği sese odaklanmış oluyor
Ellerimde titreme başlıyor sanki acılarımla dans eder gibi ritim alıyor onlarda

Yüreğimi,
Bir dirhem sevgine muhtaç ettin be sevgili
Sol yanım  yokluğuna dayanmıyor
olmuyor tekrar tekrar intihara sürekleniyor sevgisizlikten..

Gözlerim,
Artık hiç bir şey seçemiyor tüm renkler solmuş ne maviyi nede yeşili 
sadece her baktığı yerde  siyah beyaz hayalinin dolaştığını görebiliyor

Artık Gördüğüm kadarıyla kör kalıyorum

Kelimelerim takılıyor dilime
kendi Kendimi teselli etmeye çalışıyorum  ama nafile
iki kelimeyi bir araya getiremiyorum artık kekeleyerek her kelimeyi

Konuştuğum kadarıylada lal kalıyorum

Yüreğim,
Yokluğun matemlerini bilmezdi
Sen sol yanıma hasretleri yaşatmadan

Şimdi,
Yasını da tutmazsın
oysa
ben bu zifri karanlıkta kayboluyorum
Gösteremediler bir türlü ayak izlerinin nereye yol aldığını
Sensiz boğuluyorum bu çok sevdiğimiz b’aşk’ente
yavaş yavaş  ölmeden ölümü yaşıyorum...

~Can Kenarım~