Görmeden sevdiklerim, görüp sevmediklerim,
Bu işin hikmetini çözemedim bir türlü.
Bildiklerime baktım; çokmuş bilmediklerim,
Şu ilim deryasında yüzemedim bir türlü.

Asya’dan yola çıkmış dedem asırlar önce,
Anadolu’ya konmuş, güzelliği görünce,
Bereketli topraklar mezar olmuş çok gence,
Ata, dede yurdunu gezemedim bir türlü.

Çevremizi kuşatmış cehennem zebanisi,
Kan içmeyi bekliyor yerlisi, yabanisi,
İnsanlık dersi verir, eli kanlı canisi,
Yaratana sığınıp, ezemedim bir türlü

Nice dost bildiğimiz, kuyumuzu kazarmış,
Tarihi tersten okur; yalan, yanlış yazarmış,
Bizim gibi görünüp, içimize sızarmış,
Ferasetim bağlandı, sezemedim bir türlü.

Kinini kustu amma, yine kana doymadı,
Nefretle anılacak, hain olanın adı,
Vuramadım ki bir gün ensesine tokadı,
Kahrolası düşmanı üzemedim bir türlü.

Gücüm, kuvvetim gitti; öldü diye bakarlar,
Öldüğümü duysalar, hemen kına yakarlar,
İninde saklananlar ortalığa çıkarlar,
Hainleri sıraya dizemedim bir türlü.

Yırtıcı sırtlan gibi çevremizde dönerler,
Birliğimiz giderse, sırtımıza binerler,
Bunu başarmak için bütün yolu denerler,
Şahin bakışlarımla süzemedim bir türlü.



Sabri Koca