derinlik,kendirlerle, bileklerimden bağlı
düşmekten korkarım koşarken ve uyurken
adı unutulmuş eski bir italyan şarkısı, yabancılık
densizliği alınmış sözcüklerle gelir, nezaketten bunalan coşku
tanırım; iyi çocuktur tesadüf
ölüme eş tutulan bergman filmleriyle kutsanır.
uzaklardan duyulan uyaklarıyla çalındı kulağa;
ışıltılar taşıyan aymalarıyla kazalar
şizoid bir tüyün çizdiği manevrayla ölçülen ne?
koyu sarmalları vardır meczubiyetlerin, başka bir yüzyıla sıçrarken
koşarak kutlanır varlığın doğumgünü, yalınca
acının, akıldan kaynaklanan yörüngesinden düştü gerçeklik
dürüstçe
mahkemeye zorla çıkarılan fakirin aldığı söz kadar boğuk
ağaçların ve ozanların geleneğinden kopan ihanet
asla asla dememeli
felsefeden esinlenen celselere
doğduğun gün, sen, bir fikir olarak başladın hayata
yaşamın yaratıcı aklına gelmiş bir çözüm gibi
kendirlerine sürtündü doğaç-ın bıçağı ağzını

işitilmemiş seslerden yapıldı insiyaklar
bakınca değişmeyenlerin miladından çok daha önceleri.