Önce rahat bir yer ayırdıysam beynimde sana;
Kime ne?
Bakışlarından kalan, bir kaç dakikalık esinitiyi,
Savurduysam saçlarından aşağıya!
Kime ne?
Ben düştüysem gönül tuzağına!
Kime ne?
Bir Çarşamba akşamı, elime kalemimi alıp
Yüreğimi ortaya koyduysam!
Kime ne?
Sonra fısıltıyla kulağına eğilip bir şarkı söylediysem!
Kime ne?
Canında yaşattığın bir parçayı alıp,
Sineme mühürlediysem …
Kime ne?
Taradığın tarakta kalan saçlarını örüp
Gönlüme nazar boncuğu gibi taktıysam!
Kime ne?
Ara sıra koklayıp koklayıp ağladıysam
Ve vişne renklerini saçlarına boyadıysam,
Kime ne?
Gözlerindeki tatlı baharları çiçek çiçek okşadıysam!
Ve tende huzur bulup sevinçten ağladıysam!
Kime ne?
İçimde ki, bütün korkuları dışladıysam
Elimde ve avucumda olanları sana bağışladıysam!
Aşk ve sevgi yanyanalığında resimlerimizi
Çalışma masamın üzerine koyduysam!
Kim ne?
Senden ayrı geçen her saniyenin hesabını
Kendime sorduysam,
İşten dönerken tıka basa tramvaylarda vatmana bağırdıysam
KIme ne?
Tuzlu tatları damağımda tattıysam
Ve sen gelip berrak olduysan
Her seferinde bana can sunduysan
Kime ne?
Soframızda ki, ekmeğe, kadehteki meye
Tat olduysan
Ve beni sevinçten her gün yeniden ağlatıyorsan
Şişelere koyduğum sonbaharlardan
Bahar yaratıyorsan!
Kime ne?
Ütopyalarımı gerçeğe çeviriyorsan
Ve yine bana her gün yeniden şiirler yazdırıyorsan
Kime ne!
Kime ne?

H. Hüseyin Arslan -28.11.2018