Kusur buldun gözüm ile kaşıma,
Tavrını görünce yıkıldı özüm.
Kış gelmeden karlar yağdı başıma,
Dereler misali çağladı gözüm.


Kusursuz değiliz, insanız elbet,
Herkes uzaklaştı, görmedim kurbet,
Neresi sılaydı, neresi gurbet?
Terki diyar mıdır sanki tek çözüm?


İçimdeki tufan dinmek bilmiyor,
Gönül kuşu uçtu, geri gelmiyor,
Zemheri ayında sular donmuyor,
Havadayken dondu sesim ve sözüm.


Daha önceleri bir bakar kördüm,
Geçmişi kapattım, defteri dürdüm,
İnkar edemem ki çok yardım gördüm,
Medet dilemeye kalmadı yüzüm.


Herkesin derdi var, kuluz nihayet,
Yine de halimden etmem şikayet,
Az kaldı yolumuz, gayret ha gayret!
Fark etmiyor artık yokuşum, düzüm.


Çilene katlandım, etmedim isyan,
İçimde kaynıyor, sönmedi volkan,
Yangın geçti sanma, tutuşur her an,
Küllerin altında gizlenen közüm.



Sabri Koca


*kurbet: yakınlık