Babamın şarkısıydı, “Sevemedim Kara Gözlüm”
Bizim içinse sadece bir tebessüm
Eros’un gemilerini inşa ediyorum şimdi.
Sensizliğin hançerini yükleyip
Aleve veriyorum güvertesini,
Serinletmiyor türkülerin gölgesi


Sabahlar dize gelmiş taylardı,
Özlemim terimde donup kaldı.
Ter damlacıkları iç çekerken göğsümde,
Serap gören meczup oldum çöllerde.

Sen uyurken,
Sana dalmak
Barut saran işçi hassasiyetinde
Umutlarımız kırılmasın diye
Tekrar tekrar yudumlarım düşleri
İnceden inceye...


Sen uyurken,
Akmak sana
Kimsesiz kalmak bir anda
Soyağacından silinmiş sanki ismim
Bir sen varsın gerisini hiç bilmemişim.
Sevin yazıyor, kimliğimde ismim.



Akşamın ışıkları saklı faytondu
Geride kalan nal sesleri...
Dalıma dokundu
Hüzün taşları kanıyorken...
Döküldüğü beşikten
Annemin ak sütü değildi emzirilen.



Sen günümken
Yaşamak seni
Sabahları karşılarken yorgun gecenin üstüne
Ne bir ezgi ne de bir söz kalır dilimde
Hilalin bahçesine gömdüğüm onca melodiyle
Özün benimle...
Sen hangi düşte merhaba dersin güneşe.

Zühal Z...
30.05.2008