İTİRAZIM VARDI.
*
Aşkın maduriyetinden geçtikçe zaman
Ruh Al/evinde kıraç toprağa dönüşürdü aşk.
Dilsiz kalırdım geceyle gün arası bir yerde
Aşığın yüreği yedi katlıdır deyip
mülteci selamlar biriktirirdim ceplerimde.
Mendil tutsam da gülüşlerine.
kavuşmanın gizli sokağında
Deli gömleği giydirirdim kelimelerime.
Pusula olurdu sigaram dudağımda.
Girerdim tümcelerin koynuna.
Şiirler asardım duvarlarıma
yalnızlığıma odalar
Işıksız yanardı ateş.
bir gül daha yapardım k/özlerinden.
aydınlığın gün suyunu verirdi saçlarıma.
Ayrı sözcüklerin eş anlamlı bir şarkısında
Ayaklarım söyleşirken kaldırdığı tozla
toz söyleşirdi kendisiyle.
Mor kokan bir ışık
sızardı yüreğimin dalları arasından.
Utanırdım yalnızlığımı dillendirmekten
Vaktin kurumaz mürekkebi avuçlarımı kanattıkça.
yazardım ömrümün kül tabletine bir şiir daha.
Susardım o iki kelimeyi ölümüne saklayarak
bir aşk ,bir şiir, bin umutla yazsam da
itirazım vardı hep yarım kalanlara.
İtirazım vardı ağır bir uçurum gölgesini
verirken susuzluğuma.
İtirazım vardı acıların yüzünde kalan ayak izlerine.
İtirazım vardı acıların surlarında yakılan ateşlere.
İtirazım vardı kör bıçağı gövdemde deneyenlere.
Ölü bir kuşun yavrusunu nasıl koydularsa alfabeye
Yaşamazlar ormanının karanlıklarından
alıp başımı çıkamadım ben de..
Alnımdaki göklerde uçsa da güvercinlerim özgürce..!


Ferdaca