oysa hayale bile sığmayan cennetler hep çocuktu
çocuktu, cennet hazinelerinin nur kırıntıları



hep çocuktu dağların ,kırların çiçekleri
gecesi gündüzüyle, mevsimleriyle,
renkleriyle bir gelincik tarlası
yan yana ormandaki ağaçlar kadar
yağmurlar, vahalar kadar.






geceler ,ilk defa böyle hazin tınlıyor
boş bakışlı çocukların dudaklarından dökülüyor
gökte kaç yıldız ,
ırmaklara bırakılmış kaç ay .






kaç kez yerle gök çarpışıyor
ummanlar taşıyor, bulutlar köpürüyor
ne kadar öfke varsa coşmuş,
her zerresi bir çocuğun zihninde .



bir yıldız daha kaydı alelacele
gökte kıvılcımlar fışkırarak ,
koşarak zehirli dumanlı, ateşlere
koşuyordu deli deli ,tutulamıyordu çocuk.
sürüklenerek, içi ateş dolu yarınlara.




artık ne kaf dağına çıkarabileceği bir hayali var
ne de körpe bedenine katabileceği bir hikaye
her nefesi bir acı, her kalp sızısı bir ölüm
ölüm çocukların olduğu yerde .




med-cezirlerin etkisinde çocuk ,
alabildiğince deli yangınlar
her zerresine sirayet etmiş .





her şeyin bir bedeli var…
duygular kaybedilebilir, inanç kaybedilebilir,
zaman kaybedilebilir, sevgi kaybedilebilir…
çocukluk , sanılanın aksine hep kaybetmektir .




redfer