Siyahla beyaz hiç bu kadar karışmamıştı
Geçit vermiyor aramızdaki acıdan gölge
Kar hiç bu kadar yakmamıştı içimi
Dokunamıyorum papatyaların narin tenine

Rüzgar alıp götürüyor bütün sevinçlerimi
Ve sen kalıyorsun geriye, tüm huysuzluğunla sen
Bilemiyorum nereye gitsem de kurtulsam
Kendimle kaç gece savaşıyorum bir bilsen

Kızgınlıklarım bitmiyor sana, güneşe, denize
Sonra ansızın konuşuyorum kendi kendimle
Unutabilecek misin onu gittiğin yerde?
Uzaklara gitmek için bir şarkı dinle yeter

Daha yaşın 17 bile olmamış senin
Kendinle, hayatla neyin kavgası, neyin savaşı?
Sorma kendim, sorma, bu yara derin
Sonra kelimelerin ardına saklanır gözünün yaşı

Rüzgar alıp götürüyor bütün nedenlerimi
Ve sen kalıyorsun, tüm boşluğunla sen
Kuş uçmaz kervan geçmez diyarlara gidesim var
Ama sonra yüzüne nasıl bakarım sevenlerin

Savaşlarım bitmiyor, bitmeyecek kendimle
Aylar yılları takip edecek, ben de senin gölgeni
Sanma ki giderim bu iç karartıcı yerden
Acı demek ben demek, kendimi bertaraf edemem