şiire gözünüz kör, kapınız kapalı belli
istediğiniz kadar sokağınızın başında
şairler sokağı yazsın
kahvelerde kalp atışı bozuk
maçta bağırmayı erkeklik sanan kimseler
aynı masada ise sizinle


resim gözlü kızlar geçse de sokağınızdan fark etmez
mimlenmiş biri olmasa da kalbinizde
göğsünüzde apayrı bir düş yatar
üstüne zift döken dökenedir
güneşini geren gerene
kendini açmayı bilemez kimse


başka bir ruh gerektirir girmek için sizden içeri
her çiçeğin mevsimi ayrıdır bakımı ayrı
çiçek kelebek sevmezsiniz ki siz
en azından nasırlı bir ele dokunmanız gerek
taşlı tarlalardan yürümek
külü eşmek, ateşten atlamak


güz yapraklarının çıtırtısını duydunuz mu
anlamış gibi yağmur yağacağını
nasıl sokulurlar birbirine
ezmeden önce bir kaç ayak
bir kaç bunun bilincinde olmayan adam
güzü bile kaçırırlar


bir sanat evi açsanız ne çıkar
anladım, bu eller baharı getiremez
aralayamaz gözü yaşlı bulutları
mutluluk tasarlayamaz
bu duruşun bütün gülüşü kırık
korkar güneşi takmaya göğsüne..


08. 11. 2018 / Nazik Gülünay