Cihana hükmeden, koltuğun olsa
Kemâle erdirmez "arma" kimseyi
Hint elinden kutnu kumaşın gelse
Kendinden aşağı görme kimseyi

Her nefesi, ziyan olsa davada
Kalmasa huzuru, sıcak yuvada
Bakarsın nasibin olur devada;
Zahirine bakıp yerme kimseyi

Her mahlukat lisanınca konuşur
Adem oğlu birbirine danışır
Hak evinde diken güle dönüşür
Sakın yüreğinden sürme kimseyi

Bilir isen konuş Ârif desinler
Edeb erkan tanı zarif desinler
İlmi araştır, bul maruf desinler
Nadan diye dile verme kimseyi

İbretlik olsa da sılada rolüm
Dilerim Rabb’imden hayırlı ölüm
Tok açın hâlinden anlar mı gülüm?
Hakk’tan korkmayandan sorma kimseyi

Tahtı tacı sallar kibirle, dırdır
Insanın ateşi cürmü kadardır
Dinlersen Şinel’i, öğüdüm budur
Sakın ha! Sırtından vurma kimseyi

Sakın ha! Sakın ha!

DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ ÝÜREĞİN SESİ’NDEN