İlk ölümden kurtuldum
Zaman sıkıştırdı asır altlarına
Yirmiden az duygunun yönleri içine sokuldum
Gözüm vardı şanslısıydım dünyanın
Görüyordum
Bazen altında ezilsemde bakışların
Çirkinliğine kusarcasına tükürsemde
Katlanamasamda zulmüne çamur çoraklığına direniyordum
Katledilmekten yeni kurtulmuş yaralı sisteminde bir garipmişim meğer
Farkediyorum
Kendimi öldüremeyen cesaretsizlikle sürekli sınanıyorum
Güldürmek için yanaklarını çalış dediler
Bana
Dokunmasanda kimseye tüm bu kazıklara alış!
Kötülüğün senaryosunda başı kırık bir piyon şahlanmaya açık arayan
Anlamlılığı cezaevlerinde öğreniyorum
Sürekli bozuk yollarında hedef ayrımlarına yolalıyorum
Gece vakitlerini günlük olarak kullanmışım sürekli
Vefasızlıklarına acemiliğinde dünyanın harcanıyorum
Hayal kurmaktan ötesine geçemeyen kumbara üst benliğin
Karamsar olasılıklarından kendime şişme bir ego edindim
Zayıflıktan korkuyordum
Yıkılmışlıktan
Yüce ol diyorlar atarak sokağa
Katledilip yaşatılıyorum
Yalnızlığı sevdikçe kalabalıklaşıyorum
Kurtulamadığım çokça parazit duygum var
Aynalardan örülme sahteliğin parlaklığında kamaşıyorum
Direnç hırsım körleşebiliyor alışıyorum
Zafer arzı üretkenliğim ateş kıvılcımlarım
Yürek veryansımlarım okyanus ötesi
Göçmeden hazla yaşayamıyorum
Bana bahşedilenden çokça kullanıyorlar
Geçen zamanlarıma ahlarım bile zaman alıyor
Kör bir bıçağın rolünden fazlasını çok görüyorlar
Dışlanıyorum