Bir gül versem solacak elinde,
Soluk kalbin ile dolaşacak seninle.
Yaşatmak istersen emanetini,
Bağışlamalısın sevgini.

Kalbin bir çöl mü gerçekten,
İnanıyor musun sen buna?
Eğer öyleyse lütfen değer ver gülüme!
Dikme onu gönlünün susuz çölüne.

Yalanı sevmez benim gülüm,
Zehir gelir ona, solar gönlüm.
Seni seviyorum deyişin gelirse ona yalan,
Bırakabilir kendini yalnız ölüme her an.

Kuşun kanadı misali açılan yüreğin;
İçinde kim bilir kaç aşk barındırdı derin derin,
Kimisi kırık cam gibi parçalandı için için.

Hayat verdi gülüme bu amansız, bağışladığın sevgin.
Çöl gibi oluşuna inanma kalbinin!
Tohum atsak yeşillenir ağaçlar,
Renklenir çiçekler, gezinir kelebekler.

Bir ses duydum kalbinde,
Onu melodi yaptım birbirimize.
Bunu duyduğunda gülüm;
Açtı yapraklarını, parıldadı tüm gün.
Hatırladı çünkü yaşadıklarını
Beraber sevdiğiyle dansa kalktığını,
Dinlerken aşkının hep kabardığını,
Gamzenle beraber güldüğünü...

Suyunu senden alınca gülüm,
Melodin bile hayat olur.
Hayat yeşillenir, sevgiye tomurcuklanır.
Bu sevgi gülün yaprağından doğup
Gül bahçelerine taşan aşktır!