Bitti sandım
İçimdeki her şeyin parçası
Yandı kül oldu sandım
Üfledim zannettim
Hiçbir parçan kalmasın diye
Yok ettim zannettim
Ama hala hissediyorum sana baktığımda
Belli bir zaman ol ya da olma
Dışın değişsin ya da aynı kalsın
Tekrar görünce seni karşımda
Hiç küllenmeyen sevgimin alevleri yükseldi yana yana
Çünkü kalbimin aynaları gördü yine içini uzaktan uzağa
Seni unuturum diye senden daha iyisini bulurum sandım
Ama kalbim yine seni bana en iyisi yaptı
Mantığım çalışmaz aklım durulmaz oldu
Benim tüm hislerim tepetaklak oldu
Ve evet şimdi belki durağanlar
Çünkü konuşmuyoruz hiçbir şekilde seninle
İnan denemek için savaş veriyorum içimde
Aynı savaş sende de var sanıyorum
Her defasında gözünün içine bakıp anlamaya çalışıyorum
Ama gözlerinde bir keder var
Kederinin kaderi ben değilim biliyorum
Yine de kadere sinirlenip
Kendi kendimi senin için üzmekten geri alamıyorum
Her adın geçtiğinde umursamaz rolleri takınıyorum
Unuttum ben onu diyerek külleri süpürüyorum
Ama yanılıyorum
O kül sandığım sevgim seni görünce tekrar alevleniyor
Senin yakınında olamayınca daha da sinirleniyor kendini boğuyor
Kalbim de buna sesini çıkaramıyor

Seni yazdığım tüm şiirler ile birlikte denize fırlatmak istiyorum
Söküp atmak istiyorum kalbimden
Dayanamıyorum artık boğuluyorum

Ya da boğuluyordum küllerinden
Şuan buna tesadüf ediyorum şaşırıyorum
Içimdeki savaşa galip geldim diye seviniyorum
Artık sen ve şiirlerim denizin dibine doğru uzaklaştınız benden
Ben aydınlıktan el sallıyorum sana
Üstümde beyaz elbisem
Bir ortamda gözlerim aramıyor artık seni
Önüne bakıyor diğer herkes gibi
Sen imkansız olsa da tesadüf etsen bana
Benim üstümde yine beyaz elbisem
En sahici gülümsemem
Küllerin yanmamak üzere denizde
Gelsen harika arkadaş oluruz seninle
Ama yangın bitti içimde
Küller sondu ebediyete
Asla alevlenmemek üzere