"DİYALOG"
dedim ki;
azize’m,sevgi insanı yıpratıyor,
bak demedi,deme
başını eğdi,biliyorum dedi
durdu bir süre
sessizliğe gömülmüş gibiydi,
sanki zamanı durdurmuştu,
sonra kaldırdı başını,
daldı uzaklara,
belli ki bir şey anlatmak istiyordu.
aslında gözleri çok şey anlatıyordu.
gözlerine hücum etmişti kelimeler
baktım ve dedim ki;
ne zaman anlatmak istersen dinlerim
bir nefes alımı durdu ve dedi ki;
bilmez miyim iki gözüm,
biliyorum...
durgunsun dedim,
ne düşünüyorsun?
döndü;
acaba biz birbirimizi dinlemek için mi,
yaratıldık diye düşünüyorum..
belki dedim
sonra çevirdi yüzünü ,
benden giden ben gibiydi sanki
içine ağladığı belliydi.
üzülme sakın dedim
yok, yok inan geçici,
seninle konuşurken geçti zaten, dedi
ve devam etti ;
işte arkadaşlık böyle bir şey
bizi zehirler kaçarlar,
bizde yaralarımızı dertleşerek sararız hep,
birbirimizi anlamak,
farkında olmak,
hissetmek için, dedi...
tabi ki anlamalıydım
hissettiğim bu sabah ki halini,usanmış gibiydi...
ve devam etti ;
hissettiklerimi anlatmak...
evet, bak bir şeyler karaladım,
dedi yazdıklarını uzattı,
biraz da onun etkisi,
zaten bu sabah da stresli uyanmıştım aslında,
ama dediğim gibi sarıyoruz geçiyor iki gözüm,dedi
içten ve titreyen bir ses tonuyla...
ve,
ne çok öldük
ne çok öldük
ne çok öldük
ne çok acıyı içimize bastıra bastıra sakladık
dedi ağlamaklı bir sesle
duygu seline kapıldı kalbim
bir an göz yaşlarımı tutamadım
hak adalet yabancı kaldı
o an ağlamam için,bin sebep sıralanmıştı.
belki ona,
belki kendime,
belki, yanlızlığıma
ve belki de,
ağlamayı unutan halkıma ağlıyordum !
bunu duyan o da ağlamaya başladı
sonra dedimki, ağlama iki gözüm
ve dedi ki, dayanamıyorum
gözlerim ıslanmadan rahatlayamıyorum,
ağlamasam zehirleniyorum
ve bir anda bir sonsuzluğa düştüm.
aman tanrım, ne büyük bir tespit!
ağlamasam zehirleniyorum
bir dalga gibi,
kaç kez kalbimin kıyılarına çarptı
kaç kez yankılandı içimde
ağlamasam zehirlenıyorum...
sonra sesiyle irkildim ;
bizim gibilerin fıtratında kin nefret olmaz diyordu
bu çok anlamlı
çünkü biz ağlıyorduk
nefretimiz gözyaşlarımızla dışarı akıyordu
ve yerini sevgiye bırakıyordu
başımı kaldırıp ona dedim ki ;
ama bana söz ver, sen ağlama
çünkü sen..............
döndü bana doğru;
aslında içime atınca daha kötü oluyorum
boşver,
böylesi daha iyi,dedi...
şimdi sil o gözyaşlarını
bak ben ağlıyor muyum dedim,
tamam can dost,
ağlıyorsun biliyorum, dedi
ağladıkça inceliyoruz
ve inceldiğimiz yerden de kırılıveriyoruz(...)

___/Ehmed Kardok (diyalog işte)

13 Ekim 2018