umudun kör gözüyle arşınladığım yollar
upuzun bir menzilin karanlık noktasıdır
ardımdan göz yaşıyla sallanıp duran kollar
bana biçilen rolün belirgin hatasıdır


vurulurken bir kentin en işlek caddesinde
yetim kuşlardan başka çığlığımı kim duyar
kimliğime kazınmış ismin reddiyesinde
mutluluk ırak bana hüzün üstüme uyar

yüreğimde son bulur hükmü azgın suların
bir yangına dönerken öpücüğünün tadı
bir ses çınlar kulakta " der ki günahtan arın "
bir adı "sensiz" kentin " sessizlik" diğer adı



içsel bir yolculuğun adı aşkmış meğerse
bilemeden bunca yıl yaşamışım boşuna
bir yar uğruna ölmek yaşamla eş değerse
vuslata giden tayın yetiş düş koşusuna


pembe bulutlarıyla bir kız girsin düşüne
menekşe gözleriyle dünyayı tavaf etsin
aldırma insanların gözünden düşüşüne
günahkar yüreğini sevdasıyla affetsin