Geldi bir akşam üstü, gün batımına yakın,
Yüzünde bezginliğin silinmez izi vardı.
Kuşlar da dönüyordu dağlardan akın, akın,
Belli etmedim amma; sevdiğim nazı vardı.

Anlat, anlat dedikçe yüzünü asıyordu,
“Anla” der gibi bakıp, devamlı susuyordu,
Cinler tepeme çıkmış, afakan basıyordu,
Esrarlara bürünmüş bir peri kızı vardı.

Baktı anlamıyorum; usul, usul konuştu,
Aramızdaki aşkı babası da duymuştu,
Beni sevdiği için, O’nu evden kovmuştu,
Demek kader böyleymiş, alında yazı vardı.

O’nu evden kovarken acı, acı gülmüştü,
Bununla yetinmeyip birazcıkta dövmüştü,
Sevmek mi yasaklanmış, insanlık mı ölmüştü?
Aşığın malı olmaz, sadece sazı vardı.

"Sevgi her şeyi çözmez" diyenlere kızardım,
Yeter ki seven olsun, dağları da yıkardım,
Şimdi iş başa düştü, kimden yardım umardım?
Kesemi bir yokladım; azın da azı vardı.

Bir yürek yangın yeri, seven sevilen için,
Uçmanın anlamı yok, yerde sürünen için,
Her şeyi göze aldım; ölüm de bizim için,
Anlatması imkânsız, içimde sızı vardı.

Hüzünle dönüp gitti, yıllardır görmüyorum,
Sonuç nereye vardı, ben dahi bilmiyorum,
Toprağın üstündeyim, bir hayat sürmüyorum,
Beynimi kurt kemirir, sanırsın kazı vardı.


Sabri Koca