insan neden hala
önüne eski sıfatını koydugu sevgilisini delice kıskanır?
şimdi ne yapıyor ne dusunuyor?
uyuyorsa eger...
kimin yatagında..
mutlu mu?
uykuya dalarken bir kolunu yanındakinin üzerine atıyormu?
uykusunun arasında birseyler mırıldanıp
yanındakini önce itip
sonra kendine cekiyor mu
sımsıkı sarılıp...


bir dudak mesafesindeyim..
özledigin zaman derin bir nefes al
vermeden kollarının arasındayım...

rezilligin daniskası...
kapa ceneni ve sus artık konustukca batıyorsun...
başınıda al git istenmiyorsun artık
cıkarken ısıkları ve kapıyo dısarıdan kapat
beklenmiyorsun geriye

yalan bunlar hepsi birer düşten ibaret
perisinin işi yok ona buna umut dagıtıyor..
sanki hicbiri uyanmayacakmıs gibi...

simdi ona mesaj atmamak onu aramamak icin öylesine kıvranıyorumki
az daha tutmasam kendimi su telefonu parcalarım duvarda...
duvaramı yazık telefonamı?
onsuz kaldım diye bana yazık olmaz dimi hicbir zaman....

premature dogan bir gerceklikti yasadıgmız...
bir makinaya baglanmıs küvözde yasatılmaya calısılmıs
bakmıslar olmamıs
cansız bedenimiz belediyeye bagıslanmıs
kimbilir hangi semtin çöplügünde
metan gazlarına karısmıs
br kibrit caksan tutusurum
üstüme işesen bile sönmem
anla öyle yangınım...