bu şiir, şiir olmasa da olur
bir kıyısından sen gülümse yeter
yemyeşil bir günü muştula bana
çocuklar kadar mutlu, gamsız


olmaz bilirim
evin önündeki dere akamaz olmuş
bir beton sevdası sarmış orayı da
sanırsın ki bir avuç su tutuklanmış
çoktan ölmüş kurbağalar


mısır közlediğimiz ocağımız yok
salıncak kurduğumuz kara söğütler
severek çıktığımız küçük yamaçlar
bir koşu gittiğimiz kaynak suyu
kana kana içtiğimiz doğallık


geçtiğin yollar tarih oldu
elimi uzatsam tutacağını bildiğim
şiirlerde kaldı gülümsemek
kırk yılda bir de seni
düşlerimde gördüğüm


çizmek istemezdim bu kara tabloyu
sensizlik kadar zor katlanmak buna
geleceğini sanarak yapay bir parka
üstünden geçerek kurbağasız derenin
kim söküp attı diyerek eski şiiri
kara yosunlara bakarak
çocukken yüzdüğün yerlerde


25. 09. 2018 / Nazik Gülünay