14
Yorum
41
Beğeni
0,0
Puan
1019
Okunma
aşk kırıldı, yen altında kalmadı
çıkmayı yeğledi şiirin düzüne
alabildiğince geniş hep çiçekli bir ova
bakımı insana kalmış, o ince ele
gülünü çiğneyen hayvan barındırmaz içinde
her çağda tacı yakışan sultan
yine toparladı kendini
sevgi tözlü bir özde
ışıklar saldı geceye
bir gül yaprağında büyüdü
çok şey oldu bir gözde
kalktı karaltının perdesi
bunu insan başarabilir ancak
bir göğe toplamak yıldızları
kapalı bir kutudan çıkarmak umudu
aşka boyamak sonra dökülen kırıntıları
geceyi dönüştürmek gündüze
aşk kırıldı yitirdi bütün sözcüklerini
dost aradı kalem, duygu gibi
öyle dağınıktı şiir şarkı aşık
saçılmıştı yere sevgi incisi
ahraz sabahlara uyandı
düşen ince örtüyü çekti üstüne
18. 09. 2018 / Nazik Gülünay