0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
664
Okunma
bir arzım var
ey ulu gök
kadim toprak
sırtımın kamburu ölüm
ayaklarımdaki karıncalanma
bütün hasretlerden
aynı kente dönüş
solgun zamana dokunmayın eylülde
kendince çiçeğe durur
bir ömrün çiğnenmemiş toprağı
birikmiş yazdan emanet
bunaltıcı yanık akşamlar
kuş seslerinin taşıdığı ferahlık
içimde dinlenen kıyılarını unutmuş su
artık kolları açık bekler bizi güz
neresinden tutsak düşte kalır
bayramlık ayakkabısıyla uyuyan çocuklar
cin alinin tel gövdesini sevdiren hayat
ne hızlı geçmişsin
ömür penceremizin önünden
açık kapılardan seken komşu sesleri
annemizin günde beş bin kez
tekrar ettiği nakarat
adımızı ezbere bilen sokaklar
ne çabuk büyüdük biz
sanırım yağmur
hep çocukluğumuza yağmış
3 eylül 18
ali rıfat arku
istanbul
5.0
100% (1)
